မိမိကိုယ္ကို
မိမိ ကၽြန္းသဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ပါ။မိမိကိုယ္ကို မိမိသာ ကိုးကြယ္စရာ၊
မွီခိုအားထားစရာ ျဖစ္ပါေစ။တရားကိုသာ မွီခိုစရာ၊ ေထာက္ရာတည္ရာ ကၽြန္းသဖြယ္
မွတ္ပါ။တရားကိုသာ ကိုးကြယ္စရာ၊ မွီခိုအားထားစရာ ျဖစ္ပါေစ။တျခား ဘာကိုမွ
ကိုးကြယ္စရာ၊ အားထားစရာအျဖစ္ မမွတ္ယူပါနဲ႕။ကိုယ့္မွာ ခႏၥာကိုယ္အင္အားေတြ
ရွိတယ္။ စိတ္ဓါတ္အင္အားေတြရွိတယ္။ အသိဥာဏ္အင္အားေတြ ရွိတယ္။
အဲဒီအင္အားေတြကို ေကာင္းတဲ့ေနရာမွာ အျပည့္အ၀ သံုးေနရမယ္။ သံုးေနရင္
ထြက္ေနမယ္။ မသံုးဘဲထားရင္ ၾကာရင္ မထြက္ေတာ့ဘူး။သက္သာရင္ အစြမ္းအစ
မထြက္ေတာ့ဘူး။ အစြမ္းအစဆိုတာ မရမကညွစ္ထုတ္မွ ထြက္တယ္။ ႏွမ္းကေန ဆီထြက္ေအာင္
ၾကိတ္ျပီး ထုတ္သလို ထုတ္ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစြမ္းအစထြက္ခ်င္ရင္ သူမ်ားကို
အားမကိုးပဲ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးပါ။ျပတ္သားတဲ့
ဦးတည္ခ်က္ရွိရင္ ေလာကီ ဦးတည္ခ်က္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေလာကုတၱရာ
ဦးတည္ခ်က္ပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္သက္လံုးလုပ္မယ္။ ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ လုပ္မယ္။
အခ်ိန္ရွိသေရြ႕ လုပ္မယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ အေလ်ာ့မေပးဘူး ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႕သာ
လုပ္ၾကည့္၊ ျဖစ္ကိုျဖစ္တယ္ေနာ္။ လူမွာ အင္မတန္ၾကီးမားတဲ့
စြမ္းရည္သတၱိေတြရွိတယ္။
တကယ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကိုလိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ မိမိစိတ္ကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ အရင္လုပ္ပါ လူသားအားလံုးသည္ စိတ္၏ ခိုင္းေစမႈ ကို မျငင္းသာဘဲ အၿမဲလုပ...
